De laatste paar dagen krijg ik alleen maar allerlei artikelen in mijn mailbox over subsidies. “˜â‚¬43,5 miljoen voor betere aansluiting mbo met bedrijfsleven in de regio.’ 166 miljoen euro subsidie beschikbaar voor nieuw tijdvak Actieve Inclusie”˜ en Klijnsma: 12,5 miljoen euro voor vitaal houden werkenden”˜ Allemaal met het doel de arbeidsmarkt te versterken en minder kansrijken aan het werk te helpen.

Daarnaast lees ik dan berichten over Uitzendbureaus zetten zich in voor werkzoekende 50-plussers”˜, die daar ook een subsidie per plaatsing voor krijgen. Dat er Minder langdurig werklozen”˜ zijn, dat “˜Werkgevers vaker op zoek naar personeel via sociale media  en dat “˜Steeds meer ondernemers groei werkgelegenheid verwachten.

Als ik al die artikelen dan doorgenomen heb begin ik me af te vragen waar er een kortsluiting begint tussen vraag en aanbod? Want werkgevers zoeken blijkbaar personeel, maar vinden kennelijk niet de juiste mensen? En anderzijds doet de regering er van alles aan om werkgevers te belonen voor het aannemen van personeel.

Ik kan er een heel betoog over houden, er lang over nadenken, maar beter zou het zijn als werkgevers, werknemersorganisaties, UWV en Overheid eens werkelijk de koppen bij elkaar steken. Zij hebben daar zelfs een instantie voor met de naam SER.

Een beetje daadkracht en een stapje harder lopen van al degenen die te maken hebben met de arbeidsmarkt kan naar mijn mening geen kwaad.